*پیام‌تعزیت دربهاران*
باسم رب الشهداء والصدیقین
با تمسک به ارواح سیال وملکوتی شهدای اسلام وتمنای ترفیع درجاتشان به ویژه روان قدسی شهیدمحراب،جامع اضداد، انسان کامل، سرآمدتاریخ وخلاصه هستی حضرت امام علی(ع)، غفران ورضوان الهی را برای اموات مخصوصا"درگذشتگان اواخر وتازه سفرکردگان مرحوم،مسئلت دارم.
آرزومندم بهارقرآن درماه خودسازی که با رستاخیزطبیعت درآغازسال درهم آمیخته،برای شما بندگان حضرت دوست همراه با عزت، برکت وحسن عاقبت‌باشد.
_یاد آوری چندمطلب:_
ا ) نتیجه جدیت، تهجد وجهاد ما در رمضان، شب های قدر و ایام آغازین حیات نوین، رقم خوردن بهترین مقدرات وبیشترین مقدورات، فرج ولی دوران وظهورخلیل یاران(عج) وگشایش درامور باشد که بهاران را هرزمانه وجاودانه می کند؛ درغیر آن صورت تهجد وجهادعبادی، زحمت بی حاصل و سال نو تنها کم شدن سال دیگری ازعمراست.
لذا دردهه اخیر ماه خدا، حال خویش را به احسن حالات تغییردهیم تادرگذر ازفرازوفرودهای زمانه، سرفراز باشیم.
ب) واگذاری اموربه جوانان وتربیت یافتگان، ضامن پیشرفت ها وموثردرپیمودن راه شهداست.
ج) فضای مجازی درترسیم خط حرکت،طراحی الگو، جهادتبیین وتبلیغ کارساز است اما اجرا وعملیاتی کردن برنامه وضمانت اجرا، درفضای حقیقی و واقعی بهتر صورت می گیرد.
د) باید متصدیانی به نیازهای عاجل جامعه باسرعت وبدون وقفه بپردازندو نیازهای غیرعاجل را مسئولان دیگری درفرصت دنبال کنند. با این که رفع هیچکدام ازنیازها قابل چشم پوشی نیست ودرمکتب کمونیسم‌ برای نیاز و هدف از وسیله غیرمشروع نیز می توان استفاده کرداما درآیین اسلام برای رسیدن به هدف فقط ازوسیله مشروع می توانیم استفاده کنیم وعلی(ع) که می توانست با چشم پوشی ازاصول واستفاده از نیرنگ، حکومت اسلامی را مستحکم ومستدام سازد، آن را نکرد .
ه) همان گونه که سکوت همیشگی حرام است، دخالت درهرجا وهرگاه نیزنادرست است؛ مثل این که درفتنه هانگذاریم ازما سوء استفاده شود(امیرمومنان -ع- درنهج البلاغه)؛ ازطرفی دخالت گزینش شده، منفعت جویانه وباقصدباطل، ضدارزش است(حقی است که اراده باطل ازآن می شود، امیربیان- ع- درنهج البلاغه)؛ فقط درموارد وظیفه دخالت کنیم وهمه معروف ها وخوبی هارا پیگیر باشیم وبا همه منکرها مبارزه کنیم نه با بدی مشخص ونه با فردخاصی ازبدها والا مبارزه گزینشی، تبعیض و ناروا ست.
و) شرط تاثیرسخن حق، عمل کردن گوینده به آن سخن است و همچنین اگربه ارزش، وظیفه،حق،صداقت،امانت و... اهمیت داده شود، می توان انتظار بیان وعمل آن ها را داشت ولی وقتی که مثلا"سال ها اقشار مختلف باتملق،خودستای،دروغ و ریاء، لقب ها وصفت های همچون تحقیق وپژوهش،وظیفه شناسی، تحصیلات ومدارج بالای علمی ورتبه و امتیازهای دینی،فرهنگی وجهادی را برخلاف واقع به خودیادوستان شان بچسپانند وکسی آنان را نهی ازمنکر نکند، زشتی این گونه گناهان واهمیت صداقت وحقیقت درجامعه ازبین می رود. بیان نشدن حقیقت اگر به نفع بود، باسکوت ازآن استقبال می گردد اما اگر به ضرربود، به آن اعتراض می شود.
ز) غفلت مسئولان ازمدیریت رویش ها وریزش ها، تاکنون خساراتی به بار آورده وبازهم خواهد آورد.
شب قدر۱۴۴۶ق( شب شهادت امیرالمو منین ع) مصادف با ۱/۱/ ۱۴۰۴ش.
محمدموسی زکی

در سایه بلندپایه رمضان الذی انزل فیه القرآن، آن زمان که آسمان با ندای قرآنی«یا أیها الذین آمنوا کتب علیکم الصیام» می تپد، عاشقان امام غایب عجل الله تعالی فرجه وسهل الله مخرجه درماه میهمانی خدا، به عنوان اهل کرامت الله، مطیع خدایند وتعجیل فرج حجت الله را استدعا دارند. نفس های که دربیداری وخواب تسبیح است ظهور را ثانیه شماری دارند. ناگفته پیداست قبل ازظهور و مقدمه ی آن تکالیف سنگین است به وزن سموات وارضین( بقول خودش که فرمود: اکثروا الدعاء فی الفرج فان فی ذلک فرجکم)
ای مومنان، ای چهرهای از جنسِ ایثار، سخن خداوند از جنسِ آیه است و ندای فرشته ... البته لازمه دعوت الهی، لبیک الهم لبیک است ولازمه لبیک به ندای ملکوت عمل حلال ودریغ ازحرام است والا خسران دنیا وآخرت وخیانت به مدادعلما ودمای شهداست. در هر جمعه گویی صدای قدم های مهدی زمان و ولی دوران (عج) طنین انداز است. مهدی یاوران، مخالصان ودریک کلام شیعیان خدمت به مردم را عبادت زمینی می دانند که اجربی پایان آن حواله از ملکوت است.
گرچه معمولا" لحظه های صیام به کندی درگذر است اما این لحظات وگذران، تجلی است ازعهد دیرین وعصرپیشین.
چناچه رمضان (که نهمین ماه سال وهدی للناس والفرقان است، لیله القدر را درخود د ارد) می گذرد، ولی خاطرات معنوی،آثار بهداشتی وطبی آن و یکرنگی جامعه متدین در گوشه، گوشه اذهان وزمان ماناست.
کاروان نور به راه است، تا مردان وزنان مومن ومومنه با دستانی بردعا،طبق وعده استجب لکم، غروب خورشید را درپیروزی ادای فریضه وانجام تکلیف،مست ومسرور باشند(فازو فوزا"عظیما).

دریــای خـــروشـــــان

یک سروده‌ی رمضانی تقدیم نگاه میهمانان حضرت دوست؛

رمــــضان میکده‌ و شــــطی پر از باده‌ی پاک 

رمـــــضان باغی که سرســـــبز از انبوهی تاک

رمـــــضان گــــنج لبالب شـــده از در و گـــــهر

یا که دریای خــــروشـــــانی پر از موج و کولاک

رمضان فرصت هوشیاری و از خود شدن است

رمضان فرصت سر مســـــتی بی دهشت و باک

رمـــــضان آمـــــده تا بشـــــکند این دام هوس

و تـــو را بازرهـــــاند ز ســـــراشــــیب هـــلاک

رمـــــضان بهـــــر تو بال و پر پرواز دهـــــد

که بـــه افـــــلاک برآیی و درآیی ز مـــــغاک

رمـــــضان آمـــده تا اینکه مـــن اثــبات کنم

«مـــــرغ باغ مـــــلکوتم، نیم از عالم خاک»

واعـــظ شـــهر مگو یکســـــره از دوری راه

راه نزدیک بــبــین، فارغ از این منــــبر کاک

    ✍ حجت الاسلام والمسلمین سید محمدعمران عبادی،شاعرافغانستانی

              ۱۹ اسفند/حوت ۱۴۰۳ - قم

فتوای آیت الله سیستانی:

مسئله۱۸۸۱

نماز قضا را می­توان با جماعت خواند، چه نماز امام جماعت ادا باشد یا قضا و لازم نیست هر دو یک نماز را بخوانند، مثلاً اگر نماز قضای صبح را با نماز ظهر یا عصر امام بخواند، اشکال ندارد؛ البتّه، لازم است نماز قضایی که امام جماعت می‌‌خواند نماز قضای حتمی باشد. بنابراین، اگر امام جماعت قضای نماز یومیّه خود یا شخص دیگری را که قضا شدن آن نماز یقینی باشد می‏خواند، می‏توان به او اقتدا کرد، ولی چنانچه نماز خود یا شخص دیگری را احتیاطاً به‌جا می‏آورد، اقتدا به او بنابر احتیاط واجب جایز نیست؛ مگر آنکه نماز مأموم هم احتیاطی باشد و سبب احتیاط امام، سبب احتیاط مأموم نیز باشد.مثل آنکه هر دو به علّت احتمال در اشتباه مشترکی نسبت به قبله در نماز یا نمازهای قبل، آنها را دوباره می‏خوانند یا آنکه برای احتمال در نجس بودن آبی که مشترکاً از آن وضو گرفته­ اند آن را دوباره می‏خوانند.

قال رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله :

يا أبا ذَرٍّ ، إيّاكَ و التَّسويفَ بِأمَلِكَ ، فإنَّكَ بِيَومِكَ و لَستَ بما بَعدَهُ ، فإن يَكُن غَدٌ لكَ فَكُن في الغَدِ كما كُنتَ في اليَومِ ، و ان لم يَكُن غَدٌ لكَ لَم تَندَمْ على ما فَرَّطتَ في اليَومِ .

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله فرمود: اى ابوذر!  مبادا كه بر اثر آرزو ، كار امروز را به فردا  افكنى ؛ زيرا كه تو در امروز به سر مى برى نه در فردا ؛ چه اگر فردايى براى تو بود ، در فردا نيز چنان باش كه امروز بوده اى و اگر فردايى در كار نبود به خاطر كوتاهى كردن در كار امروزت پشيمان نشوى.